Vrijdag 2 november. Waar vind je de ruimte om jezelf te zijn, anderen te inspireren door wat jij doet en wie jij bent? Zo werkt het wel bij ons op school Marieke heeft bij Romy gespeeld en heeft van haar de ‘babyfreeze’ geleerd. Ze kan het nog niet en gaat oefenen. Ja! Even lukt het. Anderen kijken, doen mee, willen het ook kunnen, oefenen.
Eindeloos sleutelt Victor aan zijn lego-ontwerpen. Tot ze doen wat hij wil: geribbeld papier maken door het over een legoplaatje door iets anders te draaien. “Ik wil er wel een als boekenlegger.” Floris speelt minecraft, Bjorn kijkt, geeft commentaar, speelt af en toe zelf ook. Samen bekijken ze filmpjes van een super-minecraftspeler om te zien hoe hij gebouwd heeft. “Cool!” Robin kijkt mee, Deyk ook en Rowan af en toe. Zien hoe het gaat en daarvan leren.
Zita en Anne Sophie zochten blaadjes in het bos. Pakken een papier, trekken de blaadjes om en kleuren het in met stift. Dit brengt mij op een idee. Een blaadje onder een papier leggen en erover heen kleuren met verschillende wasco’s. “Dat wordt mooi”, vindt Zita. Zij legt ook een blaadje onder een papier en kiest zorgvuldig de kleuren.
Gisteren was er tekenles van Mary-Ann. “Welkom Mary-Ann” hing er op de deur toen ze kwam. Ze komt al voor het derde jaar en weet precies hoe zij het wil. Fijn voor de kinderen, want lekker duidelijk. Vandaag tekenen veel kinderen verder aan de voorkant van hun map. Hun eigen naam staat erop in zelf-verzonnen letters. Erin is trots. In hem zag Mary-Ann wel een grafisch ontwerper, met zijn hoekige, kubistische letters. Groeien van rake opmerkingen, die bekrachtigen wie jij bent en wat jij kunt.
