Maandag 22 november. Daar lopen ze hand in hand, de hele dag samen. Naast elkaar in de schoolkring, samen lezen, elkaar helpen als je een woord niet weet. Samen een verstopplek zoeken. "Op de jongens-wc?" "Nee, ik ben toch een meisje", zegt Paula. Toen maar achter een krat in de bouwhoek, met de mantel van Sinterklaas als overkapping. Samen buiten voetballen, samen aan de knutseltafel. Mooi om te zien hoe ze elkaar, Tycho en Paula, in deze vriendschap bevestigen.
Bij anderen is dat soms lastiger. Boompje klimmen met 3 meiden en 1 jongen. Geschreeuw in het bos, ruzie? Even later is dat alweer over. Intens leven en leren van en met elkaar, dat is wat er voortdurend gebeurt. Discussies en ruzies horen daarbij, ook daar leer je van.
De oudere leerlingen liggen op een fatboy, klaar met geschiedenis, te wachten, op wat? Ze kletsen een beetje, hangen een beetje, willen wel gaan. Daarnaast ligt een andere leerling te lezen, zo verdiept in haar boek dat ze van de omgeving niets merkt. Ondertussen gaan de activiteiten gewoon door: missies voor de legoleague onder leiding van Nop, Jeroen en Adriaan. Franse liedjes met Marty, zingen en bewegen, waar met name de jongste kinderen heel enthousiast aan meedoen. En Zita is in haar eentje aan het 'Frans knutselen': ze naait een aap, waarbij Marty op alle lichaamsdelen de Franse naam heeft geschreven. Een rustige dag was het niet, wel een dag waarop vriendschappen leefden, ondanks de onenigheden. Hoewel, ondanks? Bij echte vriendschap hoort dat er natuurlijk gewoon bij.
