Dinsdag 8 april. Gisteren gekriebeld en vandaag wordt er gevochten…. Het klinkt erger dan het is. Ze noemen het vechten, maar eigenlijk is het stoeien. Uitvinden hoe je met elkaar om kunt gaan. Elkaar uitdagen, aanraken, vastpakken, op de grond werpen, weer opstaan en opnieuw beginnen. Ze hebben het goed te pakken, de twee oudste jongens. We zitten buiten, hebben net geluncht en ze stoeien op het gras. Blikken naar ons: ‘wat zullen zij er van vinden?’ Concentreer je op het vechten, zeg ik, anders lig je zo weer op de grond. "Kijk, als je je voeten zo uit elkaar zet, sta je steviger", zegt de een tegen de ander. En hij probeert het. De zon schijnt, de jongere kinderen willen en gaan ook meedoen, en wij genieten van het schouwspel. Zo mooi om te zien hoe ze elkaar al spelend helpen bij hun ontwikkeling.
Verder wordt er vandaag een ondergronds gangenstelsel van kapla gebouwd, een boek (nou ja, het eerste begin ervan) geschreven op de computer en een ander boek getekend en geschreven op papier, voorgelezen en geteld uit al geschreven boeken, ge-jeu-de-bouled met denneappels. Mijn dag kan niet meer stuk.
