Een donderdagmiddag met uitzicht op zee. We zitten in een strandtent om te vertellen over democratisch onderwijs. Wat is het? Hoe werkt het? Waarom zou je dit willen voor je kind? Vijf gezinnen zijn hierop af gekomen, twee leerlingen van twaalf jaar vertellen. Maxim zat eerst op een reguliere basisschool: “Omdat ik sneller door de stof heen ging dan de meeste kinderen, zat ik bijna altijd op de gang te werken, aan extra lesstof. Ze vergaten mij dan als het lunchtijd was. Dat was niet leuk. Op De Vrije Ruimte is de vrijheid fijn, dat je kunt kiezen wat je wilt. Ook andere dingen dan de reguliere vakken, zoals Chinees of Japans. Tussendoor heb je tijd om even uit te rusten. En het eten is heel lekker!” (Iedere dag is er soep, salade en kun je een tosti bestellen.) Dario, die zijn hele leven al op De Vrije Ruimte zit, voegt toe: “De vrijheid is het fijnst. Soms heb ik wel keuzestress, omdat vakken of activiteiten die ik wil doen dan op hetzelfde moment zijn, dat is lastig, want dan moet ik kiezen. Ik vind het leuk dat je ook kunt surfen en drummen. Wij doen allebei mee met de band op school.” De jongens vertrekken, wij blijven om meer te vertellen en alle vragen te beantwoorden.
Dat er deze middag niet zoveel mensen zijn, maakt het intiemer. Degenen die er zijn, zijn echt geïnteresseerd, stellen veel vragen, willen dit onderwijs graag voor hun kinderen. Ze zien dat hun eigen kinderen gelukkig zijn als ze zelf kunnen kiezen, autonoom kunnen zijn, competent en in relatie met degene die bij hen is. Aandacht voor waar een kind mee bezig is leidt tot bloei. Eigenlijk gaat ontwikkeling vaak bijna vanzelf, als je er maar oog voor hebt.
