Donderdag 17 november. Iemand valt en heeft pijn. Je eerste neiging is opspringen en er naar toe gaan. Maar dat is lang niet altijd nodig. Er zijn kinderen in de buurt die vragen: gaat het? Wil je je hand even onder de kraan houden? Het kind huilt al niet meer.
Vanmiddag botste Pepijn (13) met zijn hoofd tegen het hoofd van Anne Sophie (4). Dat knalde best hard. Ik zag het en hoorde hoe het verder ging. Anne Sophie snikte. Pepijn troostte: Ja, dat doet pijn hè? Word maar rustig. Adem in door je neus en uit door je mond. Erin (11) stond erbij en keek of dat goed ging. Een paar minuten huilde ze wel, Pepijn bleef erbij, bleef tegen haar praten. Toen werd ze stil, liep naar de tafel en vroeg: “Mag ik een mandarijntje?” Die moest ik dan wel even voor haar pellen. Met een stukje mandarijn in haar mond huppelde ze terug naar de activiteit waar ze mee bezig was. Getroost en gehoord.
