Vanaf het moment dat we lootjes trokken, gonst het op school van geheime gesprekken, dichte deuren, rommel in het atelier. Soms zitten er wel drie groepjes tegelijk (we trokken de lootjes in twee- of drietallen) te plakken en verven in dezelfde ruimte. Dozen -we hebben nog heel veel verhuisdozen staan- blijken een ideaal formaat voor een surprise. Een doos wordt een boot, een boek, een manege, een game, een persoon. En dan volgestopt met krantensnippers, hooi, houtafval of scheerschuim (dat rook wel lekker). Cadeaus zijn chocolade, sokken, een muts, tekenspullen en veel snoepgoed. Hard gewerkt werd er dus en in korte tijd. Twee jongens die nog geen gedicht hadden op de surprise-ochtend, schreven het ondertussen en dat lukte. Het zag er weer veelbelovend uit:
Lange gedichten, korte gedichten, blije gezichten, sippe gezichten. Warme chocomel, mandarijnen en veel pepernoten. Luisteren naar elkaar, lachen om de goed verzonnen rake typeringen van ieders rol op school: kunstenaar, clown, aangever, uitsteller, te-laat-komer, woordenminnaars, koud-zwemmers, saai-vinders, gamer, trommelaar, fotograaf. Het heerlijk ochtendje was genieten. Dag Sinterklazen en Pieten, tot volgend jaar!
