Maandag 7 juni. Ik weet niet hoe ik het anders moet noemen. Nog even was ik bezig met de schoolkrant, en met het helpen van Heleen met haar sommen, toen kwam ik de ruimte binnen waar drie tafels gedekt stonden. Brood ontbrak nog, een paar messen, melk. Met een aantal kinderen liep ik naar de keuken om die spullen te halen. Eén tafel was echter niet alleen al gedekt, hij was ook al helemaal bezet. Zes jongens zaten om die ene tafel en niemand mocht er meer bij. Jongens van 12 en 13, 1 van 16 en 1 van 10. Naambordjes op hun borden, een papier met daarop geschreven 'VIPS' erbij. Dat was duidelijk. Ze zaten daar en kletsten en deden soms even of er niemand anders om hen heen was terwijl ze elkaar vieze moppen vertelden.
Natuurlijk hoorden wij dat en zeiden er wat van, maar ondertussen vond ik het toch een mooi schouwspel. Zes jongens aan een tafel, die daar een uur lang bleven zitten, pratend over alles wat hen bezig hield. De rest was intussen klaar met de lunch. Lessen begonnen, de jongens zaten er nog. Ik kwam binnen met een doekje om de tafels schoon te maken en zei dat ik er vanuit ging dat zij hun eigen tafel op zouden ruimen, de anderen waren immers al klaar. Dat was niet de bedoeling! Meteen stonden een paar op, brood nog in hun hand, om te laten zien dat zij ook klaar waren. Even later kwamen de stoere jongens om de beurt met iets in hun hand de keuken in. Toen ik weer binnenkwam was hun tafel leeg en hingen zij alweer aan Hermans lippen die verhalen vertelde over vechtende gladiatoren. Dat was pas stoer!
