Woensdag 30 maart. Schuren en schuiven, knallen en botsen, zo’n dag was het. Zo’n dag waarop alles net niet loopt zoals je zou willen/ gepland had/ in gedachten had. Alles loopt scheef, de radartjes van de tandwielen passen net niet in elkaar. Het begint al vroeg in de ochtend als Heleen haar boodschappenlijstje opschrijft en er steeds meer mensen om haar heen komen zitten, waardoor zij zich niet meer kan concentreren. Heleen gefrustreerd. Rianne komt, vol goede moed, wil aan het werk met de kinderen. Twee keer had ik keurig lijstje gemaakt wat ze konden doen, vandaag niet. Ik wil aan het werk met de lezers, doe eerst de oefening zonnetje in mijn buik, maar Mya wil vandaag niet meedoen. Als ze daarna aan het werk gaat in haar boek, komt ze moeilijk op gang. Robin wacht met zijn computer op internet-verbinding. Lukt niet. Ook bij de tweede computer gebeurt er niets. Gelukkig is Paula klaar op mijn computer (die heeft wel lekker gewerkt) en kan hij daar aan de slag met het oefenen voor eind groep 6, wat hij graag wil. Hè eindelijk, iets loopt lekker, het komt op gang. Ook bij Mya gaat het nu beter, we werken met de kleurenklok en voeren het tempo op. Koffie en koek, Heleen bakt wentelteefjes, ik ga een spelletje doen met Paula en Rowan (Pluk van de Petteflat). Alles in balans, voor het moment.
Afwassen en open middag met enthousiaste bezoekers. Het komt op gang, de stroom is er, we zijn in flow. Het sorry-gevoel (sorry dat ik in de weg sta, sorry dat ik te laat ben, sorry dat ik dat nog niet heb opgeruimd…) is weg. We kunnen weer gaan genieten van de zon in onszelf en in anderen.
