Het begon natuurlijk al eerder, voordat wij de uitnodigingen kregen op die donderdag 17 september. De dag ervoor had Olga, de moeder van Robin, met heel wat kinderen geknutseld. Sokken en knopen, draadjes en mooie stofjes, met deze attributen ontstonden draken en aliens en lieve popjes. Daar moest wat mee gebeuren wisten ze meteen. Een voorstelling. Eerst oefenen in het theater, achter de poppenkast. De twee poezenknuffels van Anne Sophie mochten ook meedoen. Er moesten briefjes komen, waarop stond waar iedereen zat: ‘Krukje rij 3’, ‘Vetboj’ of ‘stoel zagt teater’, zo wist je bij binnenkomst meteen je plek. Om half drie was het zover. Iedereen naar het theater. Een voorstelling met een dief, een spel, ruzie maken en weer oplossen en tenslotte een reisje naar de maan. Iemand die niet meedeed, maar wel goed had geholpen, werd speciaal bedankt. Applaus volgde. Daarna mocht je, als je dat wilde, de sokpoppen komen aaien. Ook daarvoor was veel belangstelling. Dank jullie wel, Vrije-Ruimte-kinderen, voor jullie inventiviteit en verrassende voorstelling.
