Maandag 26 november. De Sinterklaaskamer wordt ingericht. We hangen papieren Pieten en schoenen op de ramen en de deur, Sintvlaggetjes dwars door de kamer; de verkleedkleren van Sint en Piet leg ik netjes neer op een kist, en ik maak bordjes voor de activiteiten die hier op de Open Middag zullen zijn.
De aantrekkingskracht van de netjes neergelegde kleren is groot. De hele vorige week heb ik de kinderen, behalve maandag, niet in Sint- of Pietpakken gezien. Maar nu ze hier zo klaarliggen, worden ze terstond aangetrokken en staan er plots 3 Pieten en 1 Sint naast me. Die moeten natuurlijk wat te doen hebben. Ze staan klaar met zak en mijter, maken van een doos een stoomboot en even later een hut. Het verhaal duurt de hele middag: ze schuilen met z’n allen in de hut voor de ‘slechte Sinterklaas’, die wil de verkeerde dingen doen. Gelukkig is de echte Sinterklaas (gespeeld door Emma) in de buurt, dus loopt het uiteindelijk allemaal goed af.
Het frappantst vond ik dat de kinderen meer dan een uur op 1 vierkante meter dicht op elkaar zitten en samen het verhaal beleven dat ze zelf verzinnen. Yanna gaat af en toe even kijken, maar heeft meer zin om met de kapla te bouwen en doet dat ook, in haar eentje. Zo zie je, ieder gaat zijn eigen weg, op zijn eigen manier. Wij (de begeleiders) zijn erbij en kijken er naar en zien soms tot onze verbazing hoe kinderen groeien in hun zelfgekozen spel.
