Donderdag 1 november. Lekker weer, picknickweer! Met zijn vieren kopen we eerst lekkere dingen bij Albert Heyn en de Turkse winkel. Melk en Benco-chocoladekorrels gaan mee, brood, beleg en een mes. We zitten op onze vertrouwde plek, de hut, die nu eigenlijk alleen uit een aantal boomstammen bestaat.
De eerste hond komt al snel. Het is namelijk een echt hondenbos waarin wij zitten. De enige plek in de buurt waar honden los mogen lopen. Hij snuffelt wat, is natuurlijk geïnteresseerd in ons eten, maar de eigenares lijnt hem aan en neemt hem mee. Ik beleg het Turkse brood met kaas en leg het achter mij op een bord. Niet slim, want daar komen de volgende vier honden aangestormd. Zand op het bord, maar het brood kunnen we nog eten. Ik raak geïrriteerd als een van de honden achter mij in mijn nek blijft staan hijgen en roep "Ga weg!". Foute opmerking… Deze hondenbezitster wordt kwaad en begint mij uit te schelden.
Ik houd me in en zeg niets meer. De kinderen horen haar geraas met stijgende verbazing aan. Als ze is doorgelopen is de lol eraf. We eten snel onze boterhammen en gaan terug naar school. Onderweg praten we over het voorval. Op school worden meteen de playmobil-poppetjes gepakt en in de setting in het bos gezet. Daar komt de mevrouw aan… Miquel en Emma weten wel wat ze met haar hadden willen doen: ze krijgt op haar kop en wordt naar de maan gestuurd.
