Maandag 8 september. Om 9.30 uur begint de schoolkring. Veel kinderen komen rond de grote tafel in de centrale ruimte zitten om mee te praten over zaken die de school betreffen (‘welke namen geven we aan de verschillende ruimtes?’, ‘welke afspraken hebben we op school?’ ‘wie gaat er tafeldekken, afruimen en afwassen?’). Maar niet alle kinderen. Eén begeleider blijft bij de kinderen die niet meedoen, vandaag ben ik dat.
Het zijn met name de jongsten, voor wie het lange stilzitten. luisteren, en niet altijd precies weten waar het over gaat, niet interessant genoeg is. Zij weten altijd wel wat ze willen doen, hoeven geen rooster met per half uur aangegeven wat ze mogen spelen. Ze kiezen vanzelf en dat gaat bijna altijd goed. Nu vragen ze: "Mogen we ons schminken?" Ik denk na. Voor de vakantie had ik schmink-krijtjes bij de HEMA gekocht, maar die zijn nu op. Het enige wat we hebben is de mooie grote doos met prachtige schmink. Mogen ze daarmee zichzelf schminken? Ik vind het goed, vorige week ging dat ook goed. Mooi om te zien hoe dat dan gaat. Yanna (4) en Tycho (3) pakken een kwastje en dopen het heel voorzichtig in paars en blauw en zetten strepen en stippen op hun gezicht. In één hand houdt Yanna de spiegel vast. Het lukt. Dan komt ook Paula (2) erbij. Ja hoor, zij wil ook. En ook zij doopt voorzichtig een kwast in de verf en strijkt blauw op haar gezicht. Apetrots is ze. (Dat ze dan daarna met een sponsje telkens weer in het water gaat, en daarmee haar gezicht ‘schminkt’, en de tafel en haar jurkje lekker nat maakt, hoort er ook bij.) Ik zit erbij en kijk ernaar en geniet van dit moment.
