Ha, we hebben een nieuw boek gekozen. Een prachtig boek. Nova koos het en iedereen was enthousiast. De boom die een wereld was, van Yorick Goldewijk, met illustraties van Jeska Verstegen. Toen ik het bestelde bij kinderboekwinkel In de Wolken in Voorburg, waren ze daar al net zo enthousiast. Net als in ons vorige boek, Missie Afbreken dragen ook hier de tekeningen bij aan het leesplezier. ‘Welke dieren zie je? Kun je de twee snoeken vinden? En waar is de luiaard?’ Samen zoeken we de dieren die in en rond de boom wonen.
Op een mooie vrijdagochtend beginnen we met lezen. We zijn met zijn zevenen. Wie wil mag een hoofdstuk voorlezen, de rest leest mee. Erg veel animo om voor te lezen is er niet. Dat geeft niet, terwijl twee mensen om de beurt voorlezen, verdwijnen de anderen in het verhaal. Er wordt gelachen, opmerkingen gemaakt. ‘Wat zou er nu gebeuren?’ Raden of voorspellen hoe een verhaal verder gaat is een leuke bezigheid. Meestal is het toch net anders dan je verwacht. Hoe zal het aflopen met de glanzende houtmier? En blijft de maanvlinderrups werkelijk haar hele leven een rups? Het allerleukste is dat de dieren terugkomen in elkaars verhalen Het hardst wordt er gelachen om de boerende Betsy, de bladluis. Wij weten heus wel wat er gebeurd is! Als ik zelf, na drie kwartier lezen, naar een andere activiteit moet, blijven de lezende leerlingen zitten. ‘Mogen we nog verder lezen?’ Een beter compliment voor een boek kan ik niet bedenken.
