Zaterdag 24 september. Met zoveel volwassenen mee op kamp, merk je dat alles vanzelf gaat. Thee wordt gezet, tafel gedekt, eten gesneden en gekookt. Kinderen helpen met plezier mee. Het thema van het kamp is verbondenheid en eigenlijk ontstaat die helemaal vanzelf. Je bent samen, komt elkaar tegen, maakt een praatje, vraagt hoe het gaat. Het leven hier loopt op rolletjes. Het programma is relaxt. ’s Morgens hardlopen voor wie dat wil, dan ontbijten, dan een spel voor de iets ouderen (levend stratego) en dennenappels zoeken voor de jongsten. De dennenappels zijn bedoeld voor het labyrint dat vanmiddag gelegd en gelopen zal worden. De eerste gedachte was om stenen te gebruiken voor het labyrint, maar in een bos gebruik je natuurlijk het materiaal dat daar voorhanden is: takken, schors, dennenappels, eikels en een paar oranje besjes die van de struik zijn gevallen.
Damir verzorgt een tekenworkshop. Teken wie je bent en met wat en wie je bent verbonden. Figuren komen tevoorschijn, golvende lijnen, een mensfiguur, een sterke kracht die uitwaaiert over de wereld en weer terugkomt bij jezelf. Ieder tekent zijn eigen verbinding. De soep van gisteren is de lunch van vandaag. nog net zo lekker!
Marty legt het labyrint. Gemakkelijk is het niet, want waar je eindigt in het midden, moet je er meteen uit kunnen stappen. Je mag ook de hele weg weer terug lopen. Het ziet er prachtig uit, het labyrint zelf en hoe leerlingen, ouders, begeleiders geconcentreerd erdoorheen lopen. Het liefst op blote voeten, want dan voel je nog beter wat je doet.
