Vrijdag 24 september. Bram, de architect, komt met Google-earth uitdraaien van ons gebouw. Kijk maar goed naar de schaal, zegt hij, die is 1 op 100. Opdracht vandaag is om een maquette te maken van dit gebouw. Na een korte introductie gaan ze aan de slag. Robin heeft niets anders nodig dan karton. Zonder liniaal of voorbeeld knipt hij de ruwe vormen van het gebouw en plakt die op een ondergrond. Drie groepjes werken met de schaal die Bram hen heeft getoon: 1 op 100. Ze willen het zo precies mogelijk namaken en toch leidt dit tot 3 verschillende resultaten: de een gebruikt alleen karton, de ander plakt de bouwtekening op de buiten- en binnenkant, het 3e groepje snijdt de ramen eruit, zodat je echt naar binnen kunt kijken. "Goed gedaan", zegt Bram later, "Je zou nog een scharnierend dak kunnen maken, zodat je ook kunt zien wat er binnen allemaal staat. Dat kun je nog maken." Maar Erin en Mees willen volgende keer liever werken aan hun droomgebouw. De meidengroep is al begonnen met hun droom: een rond gebouw met meerdere verdiepingen en veel buitenruimte. Van het dak gaat een glijbaan naar beneden, de tuin in. Volgende keer de inrichting?
De jongsten maken hun eigen gebouw. Het is zo mooi om te zien dat ieder dezelfde opdracht krijgt, en deze geheel naar eigen inzicht invult. Deyk maakt een groot huis met een raam en in het huis een hok voor de cavia. Zita zegt: "Ja, bij mij is het meer een huis geworden. Dit is de deur, en in de deur zit een luikje voor het konijn." Ze heeft een konijn geknipt van karton, en een mannetje. "Ik heb niet zo nagedacht over de schaal. Die deur is wel erg groot voor de man." Zo zie je dat 'schaal', een woord dat ze niet in die betekenis kende toen de les begon, nu ook bij haar betekenis heeft gekregen, zelfs zo dat ze het kan gebruiken in haar uitleg. Weer merk je dat het leren in verschillende leeftijdsgroepen bij elkaar zo enorm waardevol is.
