Afwachten…zouden we een prijs krijgen?
Donderdag 10 april. Op naar Delft, waar het jaarlijkse techniektoernooi wordt gehouden. Wij doen mee met 1 team voor groep 3-4 en hebben een klotsende kabelbaan gemaakt. In mijn auto vervoer ik twee pijlers van drie aan elkaar geknoopte palen, de kabel (een dun glad touw), de katrol (gefabriceerd van losse lego-onderdelen), de gondels (halve melkpakken) en twee kinderen (de andere twee van het team gaan met eigen vervoer). Het moeilijkste, van te voren, was zorgen dat de gondels soepel van boven naar beneden gleden, zonder dat de pijlers omvielen. Het lukte uiteindelijk door plankjes tegen de palen aan te timmeren als extra versteviging. Ook moest de kabel zelf hoog genoeg beginnen en laag genoeg eindigen. Aangekomen in Delft zetten we alles klaar, verstevigen de pijlers nog met een paar stenen en oefenen we nog even. Razendsnel glijdt de gondel vol water naar de andere kant. Het gaat erom om in 3 minuten zoveel mogelijk water van de ene naar de andere kant te vervoeren. Dankzij de samenwerking tussen de teamleden loopt het gesmeerd. Simon vult de bekertjes met water en zet ze in de gondel, Isham laat de gondel gaan, Anne Sophie haalt de bekertjes water eruit en giet ze in de emmer en Laila rent terug met de katrol, waar Simon de volgende gevulde gondel eraan hangt.
Een topervaring! En zouden we iets gewonnen hebben? Vol spanning wachten we af, het duurt wel lang… Helaas de derde prijs gaat naar een ander team dat 6 cm water in zijn emmer had. Wij hadden ook (bijna) 6 cm, dus: we hebben het heel goed gedaan. Ik ben trots op Anne sophie, Isham, Laila, Simon!
Simon bevestigt katrol aan de kabel Isham test de katrol
Simon vult de bekertjes met water Anne Sophie legt aan de jury uit wat ze heeft gedaan
Simon vertelt zijn verhaal aan de jury Daar gaat de gevulde gondel
Anne Sophie haalt de gondel eraf Laila rent terug
