Maandag 29 oktober. Impressies. Yanna rent door het lokaal, Tycho rent achter haar aan. Zita pakt een instrument uit de muziekdoos, Yanna en Tycho pakken ook een instrument. "Kom we gaan een orkest maken", zegt Zita. Ik mag kijken en luisteren (niet meedoen). Yanna wil gaan kleien en vraagt of ik haar wil helpen. Natuurlijk. Ze heeft een vrolijk hoofd op de voorkant van een knutselboekje zien staan en wil dat gaan maken. Ik help haar om de neus en ogen stevig vast te plakken. Dan komen Zita en Tycho ook kleien, beestjes en poppetjes. Ik weet niet meer waardoor, misschien omdat ze daarvoor muziek aan het maken waren, maar ik krijg zin om een fluitje van klei te maken. Dat doe ik, en of het werkt weten we pas als de klei droog is.
De voorbereidingen voor de Open Middag (overmorgen al!) zijn in volle gang. Miquel makt de voorkant voor de schoolkrant, Emma de achterkant, en de anderen de tussenliggende bladzijdes. Voor Halloween wil ik ook nog iets maken: een spinneweb van wol in een hoepel gespannen. Terwijl ik daarmee bezig ben, komen Zita, Yanna en Tycho om mij heen staan. "Waat wordt dat?" "O, wat een mooi spinneweb." "Komen er ook echte spinnen in, en vliegen, zodat de spin ook wat kan eten?" Zo zie je: de kinderen kijken naar elkaar en doen elkaar na, ik kijk naar Yanna en kom op een idee, de kinderen kijken naar mij, en denken mee met wat ik aan het doen ben. Leren, van en met elkaar, alleen al door te kijken, dat kan ook.
