Donderdag 21 december. Er lag een kerstboom voor de deur. Maurik had die de avond ervoor gebracht, omdat we op school nog steeds geen kerstboom hadden. Kerstslingers hingen er al, er werden kerststukjes gemaakt en kerstkaarten geknutseld. Kinderen in kerststemming, maar eerst nog even een gewone ochtend met rekenen, schrijven en geschiedenis. ’s Middags tijdens tekenles mandala’s kleuren.
Onrust nam toe, want bijna was het tijd voor de kerstborrel en kerstkleren aantrekken. Kinderen liepen weg uit de les, ‘even luchten’, maar kwamen niet terug. De juf ging ze halen. Een boze leerling, hij wilde niet terug. “Ik heb het altijd gedaan.” De juf, Mary-Ann, ging naar hem toe, wilde even met hem praten. Toen zei hij wat hem dwars zat, waar hij moeite mee had. Ze spraken af dat ze daar allebei rekening mee zouden houden. Hij gaat even uit de les als hij daar behoefte aan heeft en zegt dat dan tegen Mary-Ann. Gelukkige gezichten, ik ben blij en ontroerd. Kinderen groeien.
Dan mooie kleren aan, nagels lakken, wimpers versieren, lijntjes trekken. Lekkere gerechten op de tafels. De kerstborrel kan beginnen!
