de quiz van Yanna, Roos en Isabel
Donderdag 30 april. Aangekondigd in de mentorkringen en op posters -gisteren nog bracht Yanna een snel geschreven boodschap op een groot stuk karton mee: Je moet komen! – de jaarlijkse talentenjacht. Vandaag is het zover. In het theater liggen de matten klaar, Tycho zit verkleed als olifant te wachten om te mogen presenteren en dan begint het. Een quiz met meerkeuzemogelijkheden: welke kleuren zie je als je de speelruimte binnenkomt? Heb je het antwoord goed dan komt er confetti over je heen. Fout? Dan krijg je een stip op je gezicht, moet je dansen op K3 of in 30 seconden een aap tekenen (dat lukte Rowan heel erg goed). Er is een dansje zonder muziek, een dansje met muziek, een prachtig zelfgeschreven liedje van Sequoia, pianospel van Jozua, acrobatiek van Sara en Djoena. Clara loopt een rondje op haar handen. Applaus voor iedereen en een echte medaille voor de 3e,2e en 1e plaats. Er zitten leerlingen in het publiek en ouders en oma’s. Buiten hoor je stemmen. Tycho van 6 en Darius spelen in het zand. Dat willen zij op dit moment het liefste doen: samen spelen. In het souterrain zit Maja te lezen en in de woonkamer spelen Robin, Kees en Leonard Magic. Zij zijn niet bij de talentenjacht. En eigenlijk maakt juist dat deze school zo bijzonder: je beslist zelf of je wel of niet aan een activiteit mee wil doen. Je maakt je eigen afweging. Jij bent verantwoordelijk.
Het is gek, maar het saamhorigheidsgevoel werd voor mij hierdoor groter: wij zitten bij elkaar in het theater om mee te doen en te kijken naar de talentenjacht; buiten en op andere plekken in de school zijn mensen die voor iets anders gekozen hebben. Zij horen erbij, omdat het kan en omdat het mag: je eigen keuzes maken.
