De tweede week van september. Week van de sociocratie. Rondjes maken, steeds maar weer. We zitten in een kring, de mentorkring. Een voorstel wordt gedaan: ‘vandaag kiezen we een gespreksleider’. Een rondje beeldvorming om te achterhalen of iedereen genoeg informatie heeft om zijn mening te vormen: ‘weet iedereen wat een gespreksleider moet doen?’ Een rondje meningsvorming om ieders mening daadwerkelijk te horen: ‘een gespreksleider zorgt dat de rondjes goed verlopen.’ En nog een tweede rondje, want misschien is je mening in de tussentijd wel veranderd.
Na het horen van wat iedereen vindt, kan het voorstel aangepast worden. Het (aangepaste) voorstel ligt op tafel. Dan volgt het rondje besluitvorming. Kun je het hiermee eens zijn, ofwel, geef je consent aan dit voorstel? Zo niet, laat dan je beargumenteerde bezwaar horen. Dan kan het voorstel nogmaals aangepast worden, zodat ook jij je consent kunt geven, zodat ook jij ermee kunt leven.
Bij de verkiezing voor een gespreksleider in deze mentorkring (4-9- jarigen) bleek al tijdens het rondje beeldvorming dat er teveel onduidelijk bleef voor de leerlingen. Ook met uitleg begrepen ze niet wat nu precies de taak was van de gespreksleider. Hoe konden ze dan iemand kiezen voor die rol? Dus kwam er een ander voorstel: de mentor zelf zou de rol van gespreksleider op zich nemen, zodat de kinderen konden zien wat een gespreksleider doet. Later in het jaar kan dan waarschijnlijk wel een van de leerlingen die rol vervullen.
We beleefden sociocratie met ouders, onder leiding van Karin Vosters die ieder liet ervaren hoe lastig het kan zijn om een goed voorstel te formuleren. En die rondjes. Iedere keer kom je weer aan de beurt. Het brengt rust in de discussie. Je komt altijd aan de beurt, mag je zegje doen, je mening geven. Je luistert beter naar anderen; misschien zeggen die wel iets wat jouw mening kan versterken of juist doen veranderen. Aandacht voor iedereen.
Gerard Endenburg, grondlegger van de sociocratie in Nederland, komt een ochtend langs om met ons te praten over sociocratie: “Sociocratie laat het individu ontstaan.” Jij mag er zijn, je mag je mening geven, je wordt gehoord en met wat jij inbrengt wordt iets gedaan. Je ervaart dat jij ertoe doet.
