Donderdag 18 december. Spannend vond ik het wel: een hele dag een Franse filosoof in de school! Hoe zou dat gaan? Eerst met de kinderen, daarna met ons, de begeleiders, en van vier tot acht met de mensen die zich voor de workshop hadden ingeschreven. "Ik ben een dief van jullie ideeën", zo begon Oscar Brenifier zijn inleiding voor de kinderen. "Daar verdien ik mijn geld mee." Iedereen moest zichtbaar wennen aan de manier waarop er nu met elkaar werd gepraat. Je denkt dat je het een gaat doen, maar komt bij heel iets anders uit: Opschrijven wat jij het belangrijkste ding in de wereld vindt, en ontdekken dat als je vijf woorden hebt opgeschreven in plaats van één, je eigenlijk niet meer mee mag doen. Maar de kinderen vonden het niet eerlijk als Robin er om die reden uit lag. Ze hielpen hem: "Maak er één woord van!" "Welk woord?", vroeg Oscar. Het werd het woord buiten. "Is ‘buiten’ duidelijk voor iedereen. Nee, zo bleek. "Voor wie is het wel duidelijk? Kies iemand uit die jou kan helpen", zei Oscar tegen degene voor wie het niet duidelijk was." Gijs hielp: "Buiten is de natuur." Nu was het duidelijk. "Dus de volgende keer als iets niet duidelijk is, weet je bij wie je terecht kunt!"
Zo gingen we door tot er ruim een uur om was en de kinderen moe waren. "Hoe vonden jullie het?" "Jammer dat je niet kunt winnen", zei Miquel. Dit was nu weer eens een heel ander spel dan al de andere spelen die hij kende. Hij vond het wel interessant. Na de lunch waren de begeleiders aan de beurt. Een sessie van drie kwartier met z’n tweeën. De een stelde vragen over een stelling van de ander. Het moeilijkst was om je niet in te leven in de ander. Het is niet de bedoeling dat je probeert de ander te begrijpen; jij helpt de ander om na te denken en zijn achterliggende gedachten of ideeën naar boven te halen. Fascinerend.
Aan het eind van de middag met een groep van 12 mensen, onder leiding van Oscar Brenifier. Drie uur filosoferen en de tijd vloog. Heerlijk om je hersens zo te laten werken. Je wordt er fris en wakker van!
