Donderdag 4 december. Soms is het genoeg om er alleen maar te zijn als begeleider. Kinderen rondom je zijn aan het spelen, aan het kletsen, aan het werk, en jij bent er voor hen als dat nodig is. Paula moet naar de wc, en ik loop even met haar mee. Zita en Tycho spelen met barbies en touwtjes en zoeken een plaatsje om ze neer te leggen. Ik geef hen een houten doosje. Noor wil in haar schrift schrijven en ik laat even zien wat de bedoeling is. Heleen maakt een boodschappenlijstje en ik zit naast haar.
Sylvia is er vandaag. Zij komt helemaal uit Den Bosch om eens in de twee weken op De Vrije Ruimte te zijn. Ook zij zit en kijkt, damt een potje met Jeremia, kletst met Robin, helpt Noor om plakjes kaas te schaven. Pakt breipennen en wol en breit. Meteen zitten er veel kinderen om haar heen. Het zijn kleine dingen op een dag, maar heel bepalend voor de sfeer op school. Hoe jij aanwezig bent in de school, zie je terug in de kinderen. Doe je druk en opgewonden, dan moet je niet verbaasd kijken als de kinderen ook zo worden. En omgekeerd: zijn de kinderen heel druk, en blijf jij rustig, dan merk je dat dat effect heeft op de kinderen: zij worden vanzelf ook rustiger.
