Donderdag 16 december. Nop is er weer. Nop komt iedere week. Van september tot vorige week is hij met een groepje kinderen bezig geweest met de legoleague: lego bouwen, robot programmeren, eindeloos proberen… Nu is dat klaar, hebben we de eerste prijs gewonnen voor ons onderzoek (niet met de robot, die reed opeens heel anders dan verwacht en voerde zijn opdrachten niet uit) en kan de techniekkar weer uit de schuur! Als ik binnen kom hangt er al een houten kerstmannetje aan een touwtje dat vanzelf naar boven kan klimmen. IEDEREEN wil dat natuurlijk graag maken! Overtrekken, zagen, inkleuren, opplakken, dik houten balkje voor de stevigheid erachter. Als je nu de speelruimte betreedt hangen er overal kleine klimmende mannetjes met mutsen. Erin heeft bedacht dat hij niet een opgeplakt ingekleurd papier wil voor zijn poppetje, maar met een brander ingebrachte vormpjes. “Wat ruik ik toch, het lijkt wel vuur….”, denk ik als ik tussen de vele  portfoliogesprekken in even door het gebouw loopt. Het is niet opa Ger die aan het koken is, daar ruikt het naar zalm en champignons. Het is de brander, waarmee Erin prachtige sterren brandt in het hout. Een verrassende kerstman met een vrolijke uitstraling. Het wordt steeds meer kerstmis.