Vrijdag 28 augustus. Een jaar lang heeft Job tijdens ieder gesprek aangegeven dat hij graag dramales wilde hebben. Dat hadden ze op zijn vorige school ook, en hij vond dat erg leuk. Vorig jaar hebben we veel vakdocenten kunnen werven, maar een dramadocent zat daar nog niet bij. Dit jaar is het gelukt. Elke vrijdagochtend komt Heidi drama en -als de kinderen dat willen- dans geven. Ik blijf kijken bij haar les in het theater, maar krijg al gauw de kriebels en ga ook meedoen. Het is veel te leuk om met zijn allen in stilte door de ruimte te lopen, zonder elkaar aan te raken: langzaam en snel, als een reus, als een muis, in slow-motion, alsof je heel moe bent … daar krijg je energie van.
Eerst heeft iedereen zich voorgesteld door zijn naam te zeggen en er een eigen, zelfverzonnen, beweging bij te maken. Ja, denk je (nee, voel je) zo beklijft wat je doet in je lijf. (Krijg opeens veel ideeën om wat een kind wil leren om te zetten in beweging: loop je eigen letter, spring de tafel van 2 van steen naar steen…)
We geven dingen door met zip en zap, voetballen met een onzichtbare bal – goed kijken dus- en spelen dat we een spiegel zijn en precies de beweging moeten volgen van degene die voor de spiegel staat. Als laatste ontstaat er een beeldhouwwerk dat begint met een kind in het midden in een bepaalde houding. De anderen bekijken die houding en sluiten daar een voor een bij aan, tot er een totaalbeeld is neergezet. Vandaag: de overwinning. Volgende week gaat iedereen weer meedoen. Ze willen graag een toneelstuk maken!
