Donderdag 25 september. Soms zijn er op een dag zoveel korte momenten die je vast zou willen houden: Het duimpotjes kleien met Sjoerd en Noor, het boodschappen doen met Heleen en Emma, en hoe gezellig het dan is onderweg, schrijfdans met scheerschuim waar iedereen enthousiast van wordt, en het dammen.
Toen hij kwam had hij het al meteen gezegd: Jeremiah houdt van toernooitjes organiseren. En ja hoor, in de tweede week kwam er een damtoernooi. We trokken lootjes tegen wie we moesten spelen, en Jeremiah maakte een prachtig schema. Nu staan er steeds twee damborden opgesteld: een bestaand kartonnen spel, een zelfgetekend kartonnen spel, en sinds gisteren ook een dambord voor blinden (met dieper liggende witte vakken). Het is fascinerend om te zien hoe het gaat. Twee mensen zijn aan het dammen, eerst om te oefenen, later de echte wedstrijd, daarna nog een keer, met weer een andere tegenstander, gewoon, omdat dammen eigenlijk heel leuk blijkt te zijn. Job heeft thuis een dambord voor blinden en neemt dat mee. Zelf kan hij het nog niet, maar hij wil het graag leren.
De meesten kunnen het al wel, en spelen fanatiek. Yanna zit erbij en kijkt ernaar. Ze is 4 en neemt al kijkend in zich op hoe het gaat. Even later zit ze met vriendje Tycho (3) te dammen. En zo leren wij, al kijkend, veel van de kinderen. Het enige is dat je het moment moet zien, en bewaren.
