Donderdag 24 november. Herfst en mooi weer, middag. De meisjes en een enkele jongen volgen hun drama- of tekenles. Dramales van Siwi, voorlopig voor het laatst, want ze heeft even andere bezigheden gekregen. We geven haar een prachtige zelfgebreide sjaal van Pepijn in de kleuren van de woestijn, en een door Irene gemaakte kaart met ieders naam erop. De kinderen krijgen een zakje chips van Siwi, een knuffel en oefenen zich in het nephuilen omdat Siwi weggaat. Tekenles van Mary-Ann komt goed op gang. Elke leerling werkt serieus aan zijn eigen tafel en zijn eigen tekening. Vandaag krijgen ze een fotokopie van een meisjeshoofd zonder haar of hoed, waarop ze zelf haren, hoed en make-up mogen aanbrengen. De resultaten zijn fascinerend. De een heeft in 10 minuten een mutsje getekend, de ander is anderhalf uur bezig met een ingewikkeld hoofddeksel en een bijpassend plaatje op de wangen. Sommigen willen er volgende week nog aan verder werken.
Maar al diegenen die niet binnen tekenen of toneelspelen, wat doen zij? Zij zijn buiten, met de bal van Tinko. Trappen ertegen en verstoppen zich in het bos rondom. Tinko pakt de bal, loopt er achteruit mee terug en gaat de rest zoeken. Loopt hij te ver van de bal, dan bestaat de kans dat een van de verstopten hard aan komt rennen, tegen de bal schopt (“BUSKRUIT”) , en al degenen die al gevonden zijn zich weer mogen verstoppen. Ruim een uur gaat dit zo door, jong en oud (van 8 tot 15) verstoppen zich samen en zorgen dat ze steeds de school nog kunnen zien, zodat ook wij weten dat ze zich nog in ons blikveld bevinden. Het gaat de hele tijd goed en ze komen pas naar binnen als het tijd is voor appel & sinaasappel en weer naar huis gaan. “Morgen weer?” zeggen ze tegen elkaar.
