Woensdag 4 maart. Na de vakantie heeft iedereen zijn plek weer gevonden. Welkom Mees! Er worden spelletjes gespeeld, er wordt gerekend, gelezen, geschreven. De jongsten zijn zo druk aan het spelen dat ze niet eens tijd hebben om voorgelezen te worden (waar ik zelf zo’n zin in had).
Naar buiten om te kijken hoe ze in de bomen van het zijbos klimmen. "Nu moet je daar bij de vlaggenmast gaan staan, en dan kijken", zegt Robin die hoog in de boom over alles heenkijkt. Inderdaad, ik zie hem tussen de takken door. Ook Miquel en Gijs zijn aan het klimmen: hoog in een boom, en dan zonder op de grond te komen naar een andere boom overstappen. Een moeilijke en bevredigende tocht als het lukt! Yanna en Tycho komen aanlopen. Ze zijn benieuwd wat er gebeurt, en kijken vol bewondering hoe de grote jongens de bomen bedwingen. Dan gaan de ‘grote jongens’ naar binnen en blijven zij alleen in het zijbos.
Ik kijken geniet. Ik zie hen om de beurt een stukje in een boom klimmen. Iedere keer net iets hoger. "Claartje, kijk eens wat ik kan!" Dit is het, denk ik dan. Zo werkt het op De Vrije Ruimte: Iemand doet iets, anderen komen kijken wat diegene kan, en willen het vervolgens zelf ook kunnen. Ze leren het kunnen door het zelf te doen, zo vaak en zo lang als ze willen, tot het lukt.
