Soms is het moeilijk. Je bent begeleider en zit vol ideeën en plannen om dingen te doen en initiatieven te nemen.De kinderen zijn heerlijk aan het spelen en komen af en toe even kijken waar wij mee bezig zijn. "Zal ik je voorlezen?""Nee, nu nog niet, ik wil eerst spelen!"
En ik, ik wil latijn leren met Miquel, met Emma lezen, schrijven en rekenen, samen liedjes zingen, fietstochten bedenken en maken, musea bezoeken en de geschiedenis induiken, kunst ervaren samen met de kinderen. Wil ik teveel? Wil ik te snel? Wat houdt de begeleiding eigenlijk in? Nu we aan den lijve ervaren hoe het is als kinderen zelf kiezen wat, wanneer, hoe en met wie ze de dingen willen doen, beseffen we dat wij zelf ook een heel proces doormaken.
Zij spelen en spelen en spelen. En al spelend leren ze elkaar kennen, ontdekken nieuwe dingen, vertellen verhalen. "Straks ga ik echt wel iets leren." Niemand heeft in de gaten dat we al echt aan het leren zijn: leren hoe je als kinderen en volwassenen rekening houdt met elkaars wensen en verlangens en daar goed mee om kunt gaan. Het is aftasten en proberen, voorstellen en afwachten, initiëren en volgen…Dit is De Vrije Ruimte!
