Woensdag 16 mei. Na een niet zo heel lange nacht toch fris aan het ontbijt, waar Paula een versierde stoel heeft omdat ze vandaag 6 is geworden. Gefeliciteerd! Brood met lievelingsbeleg en zakjes om je lunch in te doen. Tassen pakken, kamers vegen, alweer de laatste dag van ons sportkamp. Maar de sporten zijn nog niet voorbij. Onder begeleiding van Karen, Tamara, Willem en Bram gaan we hockeyen (‘stomme sport!’, maar blijkt best leuk als je het eenmaal doet), voetballen en tip and runnen, in zes zeer aan elkaar gewaagde teams. “Ik heb een heel slecht team”, sputtert Emma. Ze winnen goud, hoe kan dat? Toch niet zo slecht als ze dacht. In een niet door jezelf samengesteld team moet je beter je best doen om samen te spelen. Soms is dat moeilijk, komt de voetbal veel te hard tegen het been van een 10-jarig meisje, gaat de hockeybal de verkeerde kant op, en is wordt de bal te zacht gegooid bij tip and run. Dat dat niet erg is, dat leren ze. Dat het gaat om samen spelen, je best doen en er een gezellig partijtje van te maken.
Nog 1 keer het Olympisch Vuur. Nu mag het worden gedoofd. We zijn klaar. De laatste medailles worden uitgereikt aan de winnende teams van vandaag. Ook de sportorganisatoren krijgen een medaille, en een drijfverenspel. Alle meehelpende ouders krijgen een pleister ‘omdat we dit kamp zonder kleerscheuren zijn doorgekomen’. De pleister is op 4 juli – onze laatste open middag en lustrumfeest- in te wisselen voor een echt cadeautje. Het was een geweldig kamp, iedereen enorm bedankt!
