Maandag 14 maart, mentorkring. We zitten in de rustruimte op de kussens en fatboys. Tijd voor verkiezingen: Rowan is 9 geworden en zal in april naar de volgende mentorkring gaan. We hebben een nieuwe gespreksleider nodig. Een gespreksleider moet goed kunnen luisteren, het is handig als hij kan lezen, hij moet goed de rondjes kunnen doen. Ieder schrijft op een briefje zijn eigen naam en de naam van degene van wie hij wil dat die gespreksleider wordt. Als iedereen klaar is leest Rowan de briefjes voor en vraagt: “Waarom heb je voor diegene gekozen?” “Omdat ik denk dat hij/ zij het goed kan; hij kan nog niet heel goed lezen, maar ik denk toch dat het zal lukken; je kunt goed luisteren.” Als alle briefjes zijn voorgelezen blijken Darya en Dechen evenveel stemmen te hebben. Wat nu? Je mag je stem nog veranderen, maar niemand wil dat op dit moment. De gespreksleider mag het zeggen en stelt voor dat beide gespreksleider worden: ze wisselen elkaar af in het leiden van de rondjes. Iedereen vindt het goed en geeft consent (dan heb je geen overwegend en beargumenteerd bezwaar). We hebben twee nieuwe gespreksleiders vanaf 4 april.
Nu de volgende verkiezing. Namens de leerlingen zitten tot nu toe 1 leerling en ikzelf in de leerlingenkring. Dat is toch een beetje gek, want ik ben geen leerling. Ja, dat vinden de anderen ook. We denken eerst na over wat een afgevaardigde naar de leerlingenkring moet kunnen: goed kunnen luisteren, goed stil kunnen zitten, je mag niet iets zeggen als een ander aan de beurt is, je moet kunnen vertellen wat er in de mentorkring is besproken. Artemisia, 6 jaar wordt met grote meerderheid verkozen. Degenen die niet op haar hadden gestemd hebben geen bezwaar tegen haar verkiezing. Hoera voor de sociocratie, waarmee je ook met leerlingen van 6, 7, en 8 jaar heel goed en naar ieders tevredenheid verkiezingen kunt houden. Dank je wel Karin Vosters!
