Maandag 9 maart. Het was een maandag waarop alles zo voorspoedig verliep, dat het leek alsof alles vanzelf ging. Natuurlijk, het was mooi weer, je voelde de lente kriebelen. Iedereen leek ook precies op het goede moment het goede te doen. Hoe zag die dag eruit? We begonnen zoals altijd op maandag met de schoolkring waarin een discussie was over touwen en fietsen: Dechen vond het geen goed idee als er touwen om de fiets gewikkeld werden, dat was gevaarlijk. Iedereen, leerlingen in de leeftijd van 3-8 jaar, gaf zijn mening. Nee, een touw om het wiel van een fiets moet je niet doen! Dus namen we een besluit: Je moet geen touw om de wielen van de fiets heen doen, want anders kun je niet meer fietsen. Een nieuwe afspraak is geboren.
Daarna is er tijd voor alles wat elk kind, alleen of met elkaar, bedenkt: het mollenspel spelen, in de bouwhoek bouwen en met auto’s rijden, een winkeltje beginnen en kersen verkopen, op de trampoline springen, in het zand een prachtige berg maken, versierd met steentjes. Ieder doet waar hij mee bezig is met hart en ziel. Ik kijk naar de in het zand spelende kinderen en zie zoveel aandacht en vuur in hun spel. Ze graven, overleggen met elkaar, bedenken wat het zal zijn. Dit is voor hen de wereld.
Later op de middag komt Jelle (15). Hij komt jongleerles geven. Ik kijk en doe mee. Aandacht heb je nodig voor de ballen in je hand, als je ze in de lucht gooit en weer opvangt. Zonder jouw aandacht vallen ze. Aanwezig zijn in wat je doet. Wat een mooie les!
