Donderdag 11 februari. Een enerverende dag waarin wordt gerekend en een poging tot wiskunde wordt gedaan, getafelvoetbald (wat is iedereen lekker fanatiek), koek gegeten en naar de schaatsbaan gereden. Op de Uithof nu ook op de buitenbaan gereden, wel twee rondjes met Job. Daar snel wat boterhammen naar binnen werken (volgende keer toch maar even rustig gaan zitten met het eten) en terug naar school, waar Leo al bezig is zijn scheikundespullen klaar te zetten. Een toets deze keer…
Een rustig moment was er ook, even, op de terugweg in de auto. Twee jongens achterin. "Ik heb al zoveel gedaan vandaag." "Ja", zeg ik "rekenen, wiskunde, schaatsen." "Waarom kom je eigenlijk niet meer bij wiskunde?" vraagt de ander. "Je had je toch daarvoor ingeschreven? Er werd gezegd dat het beter was als je even rust had…maar als je wil kun je weer komen hoor. Kom gewoon volgende week, als je zin hebt, dat kan best." En zo zie je in die paar minuten, tussen alle drukte, grappen, plagerijen, stoeipartijtjes door de zorg voor elkaar. Aandacht voor deze momenten, de pareltjes in het schoolleven, dat doet je goed.
