Zo’n dag dat je denkt “ze kunnen het zelf wel.” Je bent er bij en kijkt er naar, ziet dingen mis gaan, maar ook en vooral:
- plezier
- elkaar helpen
- jong en oud samen
- iedereen komt aan de beurt
- opruimen is vanzelfsprekend
Het was de dag voor de voorjaarsvakantie, een vrijdag. Op het rooster staat om 13 uur: bakken. Jongens van 13, meisjes van 4 en alle leeftijden daartussen doen mee. Zeventien in het totaal. De spullen staan klaar: zelfrijzend bakmeel, boter, suiker, zout, melk, een weegschaal, een kom en een houten lepel. Altijd weer verrassend hoe je met zo weinig ingrediënten iets heerlijks kunt maken. Scones worden het. Het enige wat ze hoeven te doen is het recept volgen en de ingrediënten in de goede volgorde toevoegen. Dat gaat soms mis, maar voor het resultaat maakt het meestal niet veel uit. Ik kijk en zie dat het allemaal best goed gaat. Na een half uur kunnen de scones de oven in. Vijftien minuten later zijn ze al klaar.
We maken er een feestje van. Een geruit tafelkleed op de picknicktafel buiten. Clotted cream van mascarpone en zure room, aardbeienjam en lemon curd, bordjes en vorkjes. Een high tea zonder thee, maar met voor iedereen een (stukje) scone, room en jam. Smullen en genieten op deze zonnige winterse vrijdag.
