Maandag 18 mei. Wat doe je als je midden op de maandagmorgen de school binnenkomt? Het is onwennig, iedereen is al bezig met van alles (schommelen, technieken, Nederlands), en je krijgt het gevoel dat je wat hebt gemist. (Dat is natuurlijk ook zo, want de schoolkring, vol discussie over werken op school of thuis en waarom dan, is allang voorbij; vissensleutelhangers zijn gemaakt; en jij bent daar niet bij geweest.) Ik was met mijn jongste dochter naar het ziekenhuis om het gips om haar gebroken pols te vervangen en was daardoor pas tegen twaalven op De Vrije Ruimte.
Dan begin je met rondkijken, wat gebeurt er, wat doet iedereen nu, waar zijn ze mee bezig? En opeens breekt er iets door, ‘a glimpse of eternity’ (dit was de titel van het concert dat ik de dag ervoor met mijn koor, Quattro Stagioni, heb gegeven; te mooi om niet nog eens ergens te gebruiken…): een opmerking van Zita: "Moet je een rooster hebben, om ergens aan mee te mogen doen?" Nee hoor, dat hoeft niet, als je wil mag je overal aan meedoen. We leggen aan haar uit waarvoor een rooster bedoeld is: je hebt een afspraak gemaakt om iedere week aan iets mee te doen, en om te zorgen dat je daar ook iedere week aan denkt, schrijf je die afspraak op, dat is jouw rooster. Zita is voorlopig tevreden: "Ik wil wel soms meedoen, maar niet elke week." Zo werkt het voor de kinderen die van jongs af aan gewend zijn om op deze manier te leren – je kiest zelf wanneer het goed is voor jou om mee te doen. Misschien geen inkijkje in de eeuwigheid, maar wel in het hart van De Vrije Ruimte.
