Donderdag 16 juni. “Alles wat je aandacht geeft groeit”, en zo is het. Met aandacht de dingen doen, met aandacht kijken naar wat er om je heen gebeurt. En dat begint al ’s morgens vroeg, als alleen Heleen en Mya nog maar in de keuken zijn. Heleen is bezig met haar dagelijkse taak: thee en koffie zetten. Mya wil wel helpen. Heleen geeft Mya instructies: “Kijk, het water moet tot 12, zie je, hier staat het.” Mya doet wat Heleen zegt en giet dan het water in het apparaat. Heleen heeft alweer een volgend klusje voor Mya: “Spoel maar even de thermoskan om.” Als ik het zo opschrijf en lees, lijkt het niets, maar vaak gaat het juist om die kleine dingen die ‘niets’ voorstellen. Die kunnen zo enorm waardevol zijn. De ene leerling die de andere leerling helpt om iets te volbrengen. Oog hebben voor deze activiteiten, zien wat er geleerd wordt van elkaar.
Een ander voorbeeld: de jongens die bezig zijn met het in elkaar zetten van de vlieger (zelf gemaakt van heel veel vierkante lapjes vliegerstof). Er moet gelijmd worden met 1-seconde-lijm. Ik ben erbij en kijk. Mees heeft de tube vast en doet lijm op het stokje, terwijl Erin vliegensvlug de vliegerstof eroverheen trekt zodat het vastzit. Een activiteit van niks, maar wat zie ik? Kinderen die samenwerken, afgestemd zijn op elkaar, in de juiste volgorde zeer geconcentreerd de juiste dingen doen zonder een onvertogen woord. Na 5 minuten lijmen is de vlieger klaar.
Ik ben geïnspireerd en ga ontleden met 2 meisjes. Niet ieder uit een eigen boekje, maar samen zinnen maken en zoeken naar de verschillende woordsoorten. “Waarom is dat een werkwoord? Hoe weet je dat iets een zelfstandig naamwoord is?” Interactie. Zelfstandig werken uit boek of met computer is goed, maar hier zie ik weer hoe belangrijk het is om met elkaar iets te doen, te ontdekken, tot stand te brengen.
