Vrijdag 20 mei. Jaidyn heeft een verhaal geschreven. Dat is alweer een tijdje geleden gebeurd, voor de taalclub op vrijdagochtend. Vandaag kijken we samen nog eens naar de tekst. We halen spelfouten eruit en discussieren over de betekenis van bepaalde woorden, zinnen en acties van de hoofdpersonen. Hoe moet ik omschrijven wat ik ervaar als ik haar verhaal lees? Het is geen gewoon verhaal van een 9-jarig meisje. Geen verhaal met en toen en toen. Geen beschrijving van gebeurtenissen. Het is een heel actief verhaal, opgeschreven als een toneeltekst. Het begint met ‘ Er waren eens…’ , maar dit is de introductie en eindigt met ‘en nu kan het verhaal beginnen.’ Vanaf dat moment zijn er alleen nog sprekende personen aan het woord. Jaidyn heeft hen geintroduceerd, maar zegt nergens meer wie wat zegt. Dit blijkt wel uit het verhaal…
Het grappige is, ontdek ik nu, dat zij het verhaal in zijn geheel voor zich ziet. Hoe de mensen eruit zien, hoe ze de dingen tegen elkaar zeggen. Ze weet ook meteen een antwoord als ik vraag of een van de personages kan veranderen in een slang en in aarde, of dat het een geheel is, een aardeslang dus. Een bijzondere ervaring om haar verhaal te lezen en haar reactie te horen, zeker voor iemand die gewend is alleen maar op te schrijven wat ze ziet gebeuren en daar haar eigen gedachten bij te hebben.
