Maandag 7 maart. Na een vakantie vol zwemmen, schaatsen, paarden, kitesurfen, wandelen, lezen, Berlijn, skiën, Amsterdam…beginnen we vandaag weer met de schoolkring. “Saai”, vindt Bjorn, “je moet zo lang stilzitten.” Heb je suggesties om dat te veranderen? Nee, die heeft hij zelf niet, maar anderen wel: Beter naar elkaar luisteren, zodat het niet zo lang duurt. “Kies mij als voorzitter”, zegt Robin, “ik zorg dat het sneller gaat.” Volgende week zullen we zien wat er uit is gekomen. Daarna rekenen en nieuwsbegrip. Ik neem de tijd om rustig met Heleen een artikel uit de krant te lezen. Zij leest het aan mij voor en als ik het niet versta, zeg ik ‘stop’ (haar idee). Dit werkt goed. Telkens ben je op zoek naar de balans van leerlingen het zelf laten doen en ingrijpen, stimuleren, vragen stellen, stiltes laten vallen, als dat nodig is. Hoe snel ben je niet geneigd om zelf het blaadje om te slaan, zelf het begin van het antwoord op de vraag te formuleren? Alleen maar omdat je niet het geduld op kunt brengen om te wachten tot degene die naast je zit het woord neemt. Als je dat wel doet, geduldig wachten, met een lach, zie je dat het kind naast je zich competent voelt: ik kan het zelf!
’s Middags spelen we het door Irene ontworpen Knobbelspel, een soort hints met allerlei categorieën. Verrassend hoe leuk dit gaat met zijn vieren. Iedereen doet zijn best het zo goed mogelijk uit te beelden, zodat de ander kan raden wie of wat je bent. Voor herhaling vatbaar!
