Maandag 21 juni. Marina (de moeder van Pepijn) heeft voor de school een praatstok gemaakt. Een stok die Pepijn in het bos vond, heeft zij versierd met dingen van en rond de school: veertjes, kraaltjes, een dennenappel, een dromenvanger. Wat kunnen wij doen met een praatstok? In de schoolkring wordt dit duidelijk: als je de praatstok in je hand hebt, mag je praten, als je de praatstok niet hebt, ben je stil en luister je met respect naar de spreker. Marina heeft hem gemaakt omdat ze zin had om een stevige stok mooi te versieren voor de school. Iedereen houdt hem even vast en bewondert hem, de praatstok. Hij komt uit een eeuwenoude traditie van de Indianen. In deze traditie gebeurt het ontvangen van de praatstok onder één voorwaarde: degene die hem krijgt, moet eerst samenvatten wat
degene die het woord voerde
heeft gezegd. Als deze persoon vindt dat hij goed is samengevat mag
deze
de praatstok overdragen, enzovoort. Zo ontstaan overlegsituaties waarin actief
wordt
geluisterd zonder dat dit hoeft te betekenen dat men het met elkaar eens
is.
Wij beginnen volgende week met het invoeren van de praatstok, met alleen nog de afspraak dat degene die hem niet heeft ook niet praat. Volgend jaar beginnen we met de tweede stap: actief luisteren en samenvatten. Het is fijn om de stok door te geven: een verbinding tussen de spreker en degene die daarna wat wil gaan zeggen.
