Wanneer begint iets? De Vrije Ruimte begon op 4 september 2007, dus dit wordt ons 15e jaar! We vieren ons 3e lustrum met verschillende activiteiten die in de loop van dit jaar zullen plaatsvinden. Er komt weer een boek (net als bij het 1e lustrum) met verhalen van oudleerlingen die op De Vrije Ruimte zaten en verder zijn gegaan. Wat doen zij nu? Waar zijn ze terecht gekomen? En wat heeft De Vrije Ruimte betekend voor hun ontwikkeling?
Ons schooljaar begon dit jaar op maandag 30 augustus om 9 uur met een gezamenlijke opening. ‘Verbondenheid’ is het thema. Hoe creëer je verbinding? We staan met alle leerlingen en begeleiders in een grote kring in de zijtuin. Ik loop naar een jongen toe die ik nog niet ken, hij is hier vandaag voor het eerst. Ik zeg mijn naam, hij noemt de zijne ‘Ik wens je een goed schooljaar toe’. Ik ga zitten en hij loopt naar een volgende persoon, die op zijn beurt weer hetzelfde doet, net zolang totdat ieder zijn naam heeft gezegd en de ander iets toegewenst heeft. De muziek gaat aan, twee mensen houden een stok vast. Daar moeten we onderdoor! Limbo-dansend gaan we het opgeknapte gebouw in (overal nieuwe vloeren en nieuwe verf in de ruimtes die dat het meest nodig hadden). Het schooljaar is begonnen.
Zo vertrouwd voelt het meteen weer. De maandagkring met Midas als gespreksleider in het openingsrondje: ‘Claartje, jij hebt zeker weer gefietst en gezwommen….’. Werkbegeleiding voelt ook als vanouds. Iedereen gaat door waar hij was gebleven. Natuurlijk zijn er ook nieuwe dingen: de eerste les van De Schoolschrijver, waarin een kinderboekenschrijver ons vertelt waarom zij zo’n plezier beleeft aan het lezen of het schrijven van een boek: “Als ik een vraag heb waarop ik het antwoord niet weet, ga ik een boek schrijven”, zegt bijvoorbeeld Enne Koens. Kinderen worden gestimuleerd om na te denken waarom zij een boek juist wel of niet zouden willen lezen en aangemoedigd om zelf een verhaal te schrijven. Maar eerst na te denken over de hoofdpersonen: wie zijn ze? hoe zien ze eruit? hoe gedragen ze zich? Ik ben heel benieuwd hoe dit zich zal ontwikkelen.
Natuurlijk spelen ze ook en worden er spelletjes gedaan: Set, woordzoeker, schaken. Leuk om daar de dag mee te beginnen of eindigen of zomaar even tussendoor. In de tuin hebben ze bezems gepakt: er moet geveegd worden om zo wegen te maken voor de kar die mensen vervoert. Ze zijn er druk mee in de weer. Fascinerend om te zien, ik probeer hun spel te volgen, maar voor mij is het onnavolgbaar. In fantasie is immers alles mogelijk en zij begrijpen precies wat er wel en niet kan, terwijl ik erbij sta en kijk, maar niet precies begrijp waarom iets op wel of niet kan. Zij snappen het helemaal. Ik denk dat het hierom gaat, dat kinderen zich in vrijheid kunnen ontwikkelen, in een veilige omgeving, met een volwassene op afstand, die erbij is, maar die niet helemaal precies hoeft te kunnen volgen wat kinderen zelf hebben bedacht in hun spel. Opeens is het klaar. “Fruit!” Ze rennen op Pep af die met twee schalen appels en wortels aan komt lopen. Wat een heerlijk begin van dit jaar.
