Dinsdag 25 maart. Ze zijn nog geen 10 minuten binnen, of er staat alweer een fantastisch bouwwerk. Uren gaan ze door, komen zelfs later aan tafel, omdat ze het af willen maken. "We zijn zo lang aan het bouwen, we hebben niet eens tijd om te spelen", zegt Emma. Wat er staat is dan ook prachtig. "We kunnen wel een kapla-workshop geven", zegt Miquel. "Niemand kan zo snel zo iets moois bouwen met kapla als wij." Hoe ze op het idee gekomen zijn, weet ik niet meer, misschien was de aanleiding wel de indianen-kano van play-mobil. Miquel bouwt daarvoor een wildwaterbaan, een hek eromheen, een volgende attractie er naast: een circus, een zwembad, een spookhuis, ballen in een emmer werpen. Samen met Emma maakt hij van kapla een heel pretpetark, bevolkt door play-mobil-poppetjes. Het toegangshek is nog dicht, maar de mensen staan al in de rij, tot over de snelweg heen!
Later verkleden ze zichzelf als poppen, om mee te kunnen doen in hun eigen bouwwerk. Ondertussen heeft Zita een zwaard op haar vinger gekregen, en wil ik haar troosten. "Zal ik je voorlezen?" Zelf komt ze aan met "Mijn eerste boek over mummies". Niet het eerste boek wat je zou bedenken voor een kind van nog geen vijf. Zita luistert zeer geïnteresseerd naar de verhalen over de verschillende Egyptische goden, de manier waarop de mummies gemaakt werden, en hoe dieven de schatten kwamen stelen. Als het boek uit is, komen Yanna en Tycho erbij. Zij willen ook wel horen wat mummies zijn. Zita pakt het boek, en vertelt bij iedere bladzijde 1 of 2 dingen die ze net gehoord heeft. "Kijk, dit zijn de goden…dit is een dood mens, en zo maken ze er een mummie van…en hier liggen de schatten verstopt." Zo mooi om te zien hoe dit gaat, een kind pikt iets op uit wat het net heeft gehoord, scherpt zijn geest door het weer door te vertellen aan anderen. Dit is leren in De Vrije Ruimte.
