Maandag 21 april. Ik loop de speeltuin in om te kijken hoe het met de kinderen daar gaat. Hé, Yanna is helemaal zelf aan het schommelen. De dagen en weken hiervoor, als ze samen met Tycho in de speeltuin was, hingen ze met hun buik over de schommel, om op die manier toch zelf te kunnen schommelen. En nu voor het eerst kan ze het zittend op de schommel alleen. Ze is trots: "Van Floor geleerd!" Sjoerd, naast haar, springt met een reuzensprong van de schommel af. Tycho bungelt met zijn buik op een schommel verderop.
Dan is het tijd voor Schrijfdans. De kinderen hebben gerend, gespeeld, geschommeld, en willen wel weer met scheerschuim op de tafel kronkelweggetjes maken. Eerst doen we nog een keer het liedje van vorige week, over al dat zand op het strand. We lezen een nieiuw verhaaltje over Mima en Jojo, die een hele lange weg vol bochten naar huis moeten lopen, en onderweg zand in hun schoen krijgen. We beelden het uit op de muziek en gaan dan met en in het scheerschuim tekenen. Het ruikt lekker en voelt zacht aan. Ze vinden het heerlijk. Tenslotte doe ik bij iedereen een kloddertje verf erbij, zodat we een prachtige afdruk kunnen maken van al die mooie kronkels.
De dag is nog lang niet voorbij. We lunchen buiten met tosti’s. Zita niet een aantal blaadjes aan elkaar en tekent daarin: een boek. Ik mag de tekst erbij schrijven, die zij bedenkt, en zo ontstaat een klein verhaal. Ondertussen komen Miquel, Emma en Sjoerd al steppend voorbij. Ze hebben van pilonnen een parcours gemaakt. Een gewone en toch altijd weer bijzondere dag, want het zijn de kleine dingen die we koesteren. Daar worden we gelukkig van!
