Maandag 15 januari. Zo’n echte maandag, waarop je nog niet helemaal klaar bent voor de start, maar toch al moet beginnen. Mijn sleutel is niet kwijt en mijn fiets staat goed op slot, maar de wind is stormachtig en het is donker. Als ik de deur wil opendoen, zie ik dat er al twee mensen voorstaan. Ai, toch iets te laat. Gelukkig doen de verwarming en de lichten het en is de koffie snel klaar. Ik zit en begroet de binnenkomers, print de agenda voor de maandagkring uit. We houden verkiezingen voor een nieuwe gespreksleider en afgevaardigde vanuit de maandagkring naar de leerlingenkring. Net als ik denk dat ik wat moet zeggen om de gemoederen te sussen, gaan de kinderen zelf met elkaar in gesprek over het gespreksleider-zijn. Zie je, toch goed om even niets te zeggen. Tijdens de werkbegeleiding worden sommen gemaakt en schrijven ze met mooie letters moeilijke woorden. Buiten regent het.
Dan is het tijd voor yoga voor mijn groep van 6-9-jarigen. Vorige keer was de eerste keer, waren ze nog wat onwennig en onrustig. Liep het rustig rennen uit tot onstuimigheid. Nu zitten ze rustig op de mat, klaar om te beginnen. Tjebbe, vader van een leerling en yogaleraar, vertelt wat we gaan doen. We zijn een leeuw, een koe, een rots. In kleermakerszit luisteren we naar muziek en duwen afwisselend onze vier vingertoppen tegen onze duimen terwijl we zachtjes zingen. Iedereen doet mee en houdt vol, wel zeven minuten lang. Een jongetje dat altijd heel wild en enthousiast is, doet geconcentreerd mee. Wat fijn om op deze manier rust te krijgen voor deze groep. Dank je wel Tjebbe, deze les is echt een cadeautje.
