Woensdag 10 september. Er komt structuur in het leven op De Vrije Ruimte. Kinderen vragen om begeleide lessen, begeleiders bieden activiteiten aan. Ik ben vandaag weer begonnen met één van mijn favorieten: schrijfdans. Een verhaal over een hoop bladeren in de herfst, die kriebelen aan je kleren en je handen. Hoe voelt dat, als iets kriebelt? Ik pak het doosje met kriebelmateriaal uit de natuur en laat de kinderen voelen, op hun handen, hun gezicht, door je kleren heen. Een stukje hout blijkt opeens heel zacht aan te voelen. Dan gaan we blazen, gescheurde stukjes papier op een hoop…maar in plaats van een hoop verdwijnen de stukjes papier onder de tafel. "Laten we in een kring gaan staan, en het dan proberen", stelt Robin voor. We doen dat min of meer, maar de blaaskracht is niet bij iedereen even groot, zodat de stukjes blijven dwarrelen.
Nu is het tijd voor het lied met bewegingen, met je hele lijf, zodat je de bladeren overal voelt kriebelen en ten slotte zelf als een eikeltje zachtjes naar beneden valt. Ik spuit het scheerschuim op de tafels voor het volgende onderdeel: in het scheerschuim de schrijfdansbewegingen maken. Maar eerst nog even met twee handen in de lucht. Sommigen vinden het moeilijk om het met beide handen tegelijk te doen. Als laatste een druppeltje verf in het scheerschuim, en schrijfdansen maar weer. Een gekleurde afdruk op papier is wat achterblijft. Snel een foto daarvan gemaakt voor in ieders portfoliomap. Ja, we zijn hard aan het werk!
