Donderdag 12 februari. Op sommige dagen lijkt alles in evenwicht. "Wat een heerlijke dag is het toch", zeggen we tegen elkaar. Waar dat aan ligt? De jongste kinderen zij naar de speelgroep, komen ’s middags terug en gaan kijken bij de EHBO-les. ’s Morgens is Frank er die verder gaat met de productie van de lampen. Iedereen is blij als de lamp het -eindelijk- doet. Miquel zit met Gijs en Job in een donkere jungle op de computer van Job te spelen. Ze maken een nieuwsprogramma, met de spreekstem van de computer. Jeremia, Naomi en Cem oefenen met Olivier voor de clip van De Vrije Ruimte (een lied over de school).
Wij zitten ’s middags in de zon appeltjes te schillen en Emma komt huppelend een appeltje halen. Het is alsof alles opeens op zijn plaats valt. Het is goed zoals het is. We beseffen dat het te maken heeft met hoe je zelf op dat moment bent. Als jij uitstraalt dat ieder kind er mag zijn zoals het is, dan voelt een kind dat, weet zich gewaardeerd, en gaat vol vertrouwen zijn eigen weg.
