November. We hebben nog twee veldbiologie-lessen tegoed van Robin. Weer heeft hij het heel goed voorbereid. Voor de braakballenles hebben we binoculairs van het Milieu-educatiecentrum geleend. Zelf heeft hij petrischaaltjes, zwart papier, loepjes, pincetten en braakballen geregeld. Per leerling een braakbal die je uit mag pluizen. Gefascineerd kijk ik toe wat eruit komt. Op het zwarte papier is het goed te zien: Botjes, maar ook kaken met tandjes en schedels van muizen. Op de zoekkaart kun je zoeken van welke muis de kaak is. Onder de binoculair lijken het wel monsterkaken! We determineren en analyseren en op het eind mogen alle botjes in een envelopje mee naar huis.
De week daarop gaan we naar het strand. Schelpen zoeken. Dat dat zo interessant kan zijn, had ik niet verwacht. Aangestoken door Robins enthousiasme komt ieder om de beurt met een gevonden schelp of slakkenhuisje: “Wat is dit?” We hebben allemaal een zoekkaart, maar het is veel leuker als Robin ons vertelt wat het is en uitlegt hoe je een bepaalde schelp kunt herkennen. Een venusschelp heeft altijd een beetje een schuin topje. Opeens vind ik er wel vijf. Wat zijn ze eigenlijk mooi! De gewone strandschelpen liggen er, de strandgaper en de Noorse hardschelp, de alikruik en de Europese en exotische oester. Robin vindt een blok hout, breekt het open: “Kijk,hier leven annemonen in, een soort kwallen.” Veel geleerd in deze weken. Dank je wel, meester Robin!
