Vrijdag 27 maart. Soms is het fijnste om alleen maar te kijken naar de kinderen, en je er zo min mogelijk mee te bemoeien. Dat lukt niet altijd, omdat het soms echt nodig is om in te grijpen (als ze elkaar zeepwater in de ogen spuiten). Maar zolang alles goed gaat is dat kijken een genot. Je ziet de jongens eerst lekker klooien bij de proefjestafel: zelf schoonmaakmiddel maken. Per ongeluk (?) spuiten ze wat daarvan op het raam – ik vraag of ze het eraf willen maken. "Ja, dan kunnen we meteen zien of het middel werkt." Enthousiast gaan ze aan de slag en maken inderdaad een aantal ramen van het gebouw een stuk schoner dan ze waren.
Weer kijk ik naar buiten. Hé, de proefjestafel is bijna verlaten. Op de stenen op de grond gieten ze nu water en mengen dat met de rode steentjes van het knutselen: een bruine rivier. Intussen zit een aantal kinderen opeens weer binnen met de kapla en playmobil te spelen. Die bewegingen, nauwelijks merkbaar, het lijkt wel een dans. Dan weer hier, dan weer daar, van het een naar het ander en met elkaar. Druk doende om De Vrije Ruimte tot leven te brengen.
