Woensdag 22 mei. Anne Sophie en Rowan doen het kwartetspel ‘Malle getallen’. Om de beurt vragen ze aan elkaar een kaart. Op elke kaart staat een som die je moet oplossen voordat je de kaart krijgt.
“Mag ik van jou een kikker?”
“Ja, maar dan moet je wel zeggen hoeveel 9-2 is.”
“Makkie”, zegt Anne Sophie, “9-2=7”.
Kleuters zijn het, 5 en 6 jaar uit. Verzot op spelletjes. Soms neemt Rowan zelfs een tasje vol spelletjes mee van thuis, omdat hij het zo leuk vindt om zijn spellen op school met zijn vriend(innet)jes te spelen. Een andere keer legt hij het sommenkwartet uit aan jongere kinderen, die het hele idee van kwartetten nog niet beheersen (‘waarom krijg ik maar 6 kaarten, ik wil meer kaarten!’). Dan merk je dat hij ouder wordt, Rowan. Soms is hij nu de oudste van een groepje, kan hij vertellen hoe een spel gaat of helpen met het sjouwen van een tafeltje. Dat deed hij ook vandaag. Samen met Anne Sophie. Het was al middag, ze hadden honger. “We gaan een boterham smeren.” Dat deden ze in de keuken: een dubbele boterham met chocopasta. “Laten we gaan picknicken” zei Rowan. Samen pakten ze een klein tafeltje en begonnen het naar buiten te dragen. Anne Sophie zuchtte: “Het is zo zwaar.” “Je kunt het wel”, zei Rowan. Natuurlijk lukte het.
Wij zijn al bijna niet meer nodig….
