Na 2 filmprijzen en 3 techniekprijzen hebben we weer een prijs gewonnen. Afgelopen zaterdag wonnen we na een spannende en vermoeiende dag de 2e prijs bij de First Lego League. Deze prijs geeft ons recht op deelname aan de Benelux finale op 2 februari 2013 in Groningen.
Vanaf oktober hebben we iedere donderdagochtend geoefend met de robots onder leiding van Nop. Victor en Erin bedachten oplossingen voor de problemen die de (lego)robot op het speelveld moet oplossen, Robin en Deyk programmeerden op de computer om het programma vervolgens op de robot over te zetten, Bjorn specialiseerde zich in het klaarzetten van de robot en Tinko hielp mee met opbouwen.
Met het gevoel dat je er nooit klaar voor bent, omdat het onmogelijk is om alle mogelijke missies in 2 ½ minuut te volbrengen, moet er een keuze gemaakt worden uit de geoefende missies. Welke zijn het meest zeker en hoe kunnen die aan elkaar gekoppeld worden? Wie doet wat bij de wedstrijd?
Tegelijkertijd ging een andere groep aan de slag met het onderzoek. Doel was om een zestig plusser te zoeken die ergens moeite mee heeft gekregen door het ouder worden en daar een oplossing voor te zoeken. De onderzoekers waren relatief jong met een gemiddelde leeftijd van 8 jaar, want deze lego league is een wedstrijd voor kinderen van 9-15 jaar. Zita, Billie, Tycho en Roos interviewden opa’s en oma’s, dachten na over diverse problemen en uiteindelijk hebben ze het probleem van oma Ru’s (oma Zita en Tycho) buurvrouw bestudeerd. Zij durft ’s avonds haar deur niet uit, omdat ze bang is om te vallen in één van de lange gangen. Het alarmsysteem van het huis werkt namelijk alleen binnen in huis en niet op de gangen. ’s Avonds is het uitgestorven en als je dan valt is er niemand die je hoort. Hoe kun je zorgen dat je toch gehoord wordt als slechthorende ouderen ’s avonds aan de buis gekluisterd zitten? Het moet klein zijn en veel geluid maken. Een fluitje. Diverse fluitjes werden door hen gemaakt en uitgeprobeerd. Daarna moest dit idee nog gepresenteerd worden aan een deskundige en aan een oudere die er gebruik van zou kunnen en willen gaan maken. Met het onderzoeksteam bezochten we een zorgwinkel waar een welwillende mevrouw ons alles liet zien en ons idee goed en goedkoop vond. Daarna op naar het zorghuis waar oma woont. We zagen de lange gangen, spraken met bewoners en dronken wat bij oma.
Tot slot moest de presentatie voorbereid worden. Tycho en Billie schreven een tekst en hielpen met het bewerken van het filmpje. Na de oefenpresentatie voor de rest van de school, waren we er klaar voor.
Zaterdag 15 december was het dan zover.
Toen we om 10:00 voor het eerst mochten oefenen aan één van de 4 oefentafels, lukte er ineens niets meer. De moed zonk sommige kinderen in de schoenen, maar doordat onze technische coach (Victor, de broer van Heleen) rustig analyseerde waarom nu niet lukte wat op school wel ging en na het zien van andere scholen waar ook heel veel missies niet naar wens verliepen, kwam het vertrouwen langzaam terug.
Het eerste onderdeel dat voor ons op het programma stond was een bezoekje aan de technische jury. Daar moet je vertellen wat je allemaal voor slims bedacht hebt en het programma op de laptop laten zien. Helaas was de robot nog niet in zijn beste doen, maar dat hoefde nog niet. Bij de eerste van drie wedstrijden haalden we al 160 punten. Als alles lukt zouden we ruim 400 punten moeten kunnen halen, maar dan moet wel alles meezitten. Geen slecht begin en goed voor een 7e plaats in de tussenstand na de eerste ronde. Aan de oefentafel verder schaven en op naar de 2e ronde. Tijdens de 2e wedstrijd lukte het gelukkig om ook de stoel mee terug te nemen en weer terug te brengen, maar wilde de gele bal niet vallen en waren de 2 ½ minuut weer te snel om. Na de 2e wedstrijd klommen we op naar de 3e plaats.
Om 12.45 werden we verwacht bij de team jury. Geduldig zaten we bij onze tafel te wachten, toen bleek dat ook daar een aparte ruimte voor was. “Hoe kun je zien dat jullie een team zijn?” Erin: “Omdat we de enigen zijn die niet hetzelfde T-shirt aanhebben. Wij doen aan waar we ons prettig in voelen.” Hoe verdeelden jullie de taken?” De kinderen legden uit dat iedereen zijn rol had in dit team. Iedereen doet datgene waar hij of zij goed in is. Je probeert elkaar te motiveren, discussieert over de mogelijkheden, maar ruzie was er nooit.
Eindelijk na een lange dag wachten, brak het moment aan voor ons onderzoeksteam om hun onderzoek aan de jury te presenteren. ’s Ochtends was het filmpje al op de computer klaargezet en had Billie geoefend met het opstarten. Billie beet de spits af met haar tekst en daarna vertelden Tycho en Zita wat over het proces. Ze kenden hun tekst helemaal van buiten. Billie startte het filmpje en tijdens de film lieten ze de zelfgemaakte fluitjes horen. De jury nam nog even de tijd om de woordspinnen te bekijken die gemaakt waren in de loop van het onderzoek.
Aan het eind van de dag was er nog een laatste kans om met de robot de punten te verbeteren. Lang was er geoefend op de missie met de groene fles die bij de 2e wedstrijd mislukte. Helaas werkte de sensor op de wedstrijdtafel niet, misschien door de spotlights en herkende de kleur groen niet. Maar niet getreurd. De voorafgaande missies lukten vrijwel helemaal en dit leverde het robotteam 250 punten op ! En dan is het wachten op de uitslag. Prijs na prijs gaat aan onze neus voorbij, totdat de hoofdprijzen verdeeld worden…
2e prijs “over all” voor De Vrije Ruimte. Op naar Martini Plaza in Groningen op 2-2-2013!
Alle betrokken heel erg bedankt! Nop en Myriam voor de begeleiding van het robotteam en het onderzoeksteam, Victor voor de technische ondersteuning op de wedstrijddag en het grote geduld met ons soms rondstuiterende team, Gert en Maurik voor hun ondersteuning zaterdag en Margriet voor het maken van foto’s.
(Myriam Mousset)
