Donderdag 13 september. Verontwaardiging bij de partijen. “Zij hebben zeven kandidaten op hun lijst staan en wij maar vier. Dat is niet eerlijk, dan krijgen zij veel meer stemmen bij de verkiezingen.” Al voordat de Week van de Democratie officieel was begonnen, waren er al eigen partijen opgericht door de kinderen. Zij schreven zich in bij de Kamer van Koophandel en de notaris en leverden hun kandidatenlijst in. Nu is daar onenigheid over, want meer kandidaten betekent meer stemmen voor de partij. Hoe gaan ze hieruit komen? Ik roep iedereen bij elkaar in het theater. Eerst maar eens het probleem op tafel. Betekent meer kandidaten inderdaad meer stemmen? Dan impliceer je dat iedere kandidaat op zijn eigen partij stemt. Dat hoeft  niet, misschien vindt iemand uiteindelijk een andere partij toch beter dan zijn eigen partij. Het blijft oneerlijk, vinden Partij Lol en de Milieupartij. Heeft iemand een voorstel? Dat de twee jongste kandidaten (onder de 6) niet meedoen, want ‘die weten toch niet precies wat het betekent, en ze zijn er nu ook niet’, zegt een van de leden van de aangeklaagde Vakantiepartij. Iedereen kan daarmee instemmen. Maar we zijn er nog niet uit, want nu staat er nog steeds 1 kandidaat meer op de lijst van de Vakantiepartij: Paula van 6, die er nu ook bijzit en heus wel weet waaraan ze meedoet. Is het eerlijk als zij ook van de lijst verdwijnt? Nee, vindt Zita, wij hebben zelf helpers gezocht. Dat hadden de andere partijen ook kunnen doen, dan hadden ze ook zoveel kandidaten gehad. En Ymke zegt: Wij waren al met zijn drieën toen we de partij oprichtten, en hebben er net als de anderen twee mensen bij gezocht. Dus… Tja, wat is wijsheid? De andere partijen brengen een nieuw voorstel in: iedere partij heeft vier kandidaten, maar je mag wel zoveel helpers erbij zoeken als je wil. Dit voorstel krijgt ieders instemming. Een klein uur intensief overleg over een door de kinderen zelf ingebracht probleem. Met een oplossing die voor iedereen acceptabel is. Sociocratie in de praktijk!