Vrijdag 29 januari. Ook op De Vrije Ruimte wordt wel eens gepest. Hoe ga je daarmee om, als je leerlingen eigenlijk alle ruimte wil geven? Je merkt het -het moment is al voorbij- aan druk overleg in de gang. Wat is er aan de hand? "Kom maar even allemaal bij elkaar, dan kunnen we bespreken wat er gebeurd is." Ze komen in de werkruimte, pakken een krukje en gaan in een kring zitten. Om de beurt vertellen ze wat zij ervan meegemaakt hebben. Als eerste degene die gepest werd. Die had zelf al actie ondernomen door een van de oudere leerlingen te vertellen wat er gebeurd was en hem om hulp te vragen. "Hartstikke goed!", zeg ik. Omdat ze er nog niet helemaal uit waren gekomen is het handig om wat voorgevallen is te ordenen. Een iemand begon, een ander ging meedoen, omdat hij hoorde lachen. Een derde vond het ook grappig, haalde de jongsten erbij om ook een opmerking te maken. Zo waren er uiteindelijk 6 kinderen die tegen 1 ander een grappig bedoelde opmerking maakten, die hij helemaal niet leuk vond. Toch gingen ze door. "Hij zei niet duidelijk stop." Dat woorden ook pijn kunnen doen, begrijpen ze wel. "Net als een schop, maar dan van woorden."
Iemand komt met een tip: "Laat zien dat je echt STOP bedoelt, als je stop zegt. Zeg het krachtig." Anderen komen met aanvullingen: "Haal eerder iemand erbij, ga er niet op in, loop weg…" Degene die gepest werd voelt zich gesterkt, kan er weer tegen. Ten slotte een rondje, wat doe je als je een grapje maakt? "Kijken of iemand het echt leuk vindt, anders stoppen." Sommigen, van de jongsten, weten het nog niet. "Kijk dan maar eerst hoe anderen het doen", suggereer ik. Dat willen ze wel.
Later op de avond: FEEST, we zijn immers goedgekeurd voor VO door de onderwijs-inspectie. Tommy zet zijn cd aan, met favoriete muziek van Michael Jackson: Black or White. "Dat past wel bij De Vrije Ruimte", zegt hij, "het maakt niet uit hoe je bent, je mag er gewoon zijn."
